FunTESTic's FLY-site

Home
FLY-en?
Start FLYen
FlyLessen
Downloads
Ochtend Mijmering
Vraag FlyLady
DinnerDiva
FunTestic's
Begrippen & FAQ

Depressie en stress

door VraagFlyLady

Lieve vrienden

Deze ochtend kreeg ik het ene Goddelijke teken na het andere. Alles dat vandaag ik gebeurd heeft een connectie met dit stuk over depressie en hoe ik uitvond hoe belangrijk het is om voor mezelf te zorgen

Depressie is een treurigheid die ik begrijp. Ik ken deze pijn. De pijn om zo overweldigd te voelen dat ik niet wist waar ik moest beginnen en dan zat ik gewoon maar in de stoel voor dagenlang. De pijn van het alleen voelen en dat niemand van je houdt. De pijn van het gescheiden zijn van je familie voor vele mijlen en vrienden. De pijn van het geen geld hebben voor eten en voelen alsof je er maar niet komt of het onder controle krijg. De pijn van het niet weten hoe je en band gemaakt kan krijgen met maar 13 cent op de bank. Ik kan heel lang doorgaan. Ik weet nu dat vele van die dingen die ik heb moeten doormaken zo zijn gebeurd zodat ik jullie kan helpen. Het is nooit gemakkelijk om jezelf uit die put van wanhoop te trekken. Het kan echter wel, maar het vergt herkenning waar je nu bent en de wil om er uit te komen; dan het nemen van de specifieke stapjes om jezelf te helpen en om hulp te krijgen en het betekent ook dat je voor jezelf moet zorgen!

Vele keren hebben we ons gevoeld alsof de aarde zich opende en ons opslokte zonder dat we een weg terug konden vinden naar de oppervlakte en de zonneschijn van het leven. Hier is een bericht dat ik vanmorgen opende:


Lieve FlyLady,

Dit is niet echt een getuigenis maar ik probeer nu iets langer dan een jaar te FLY-en en het kleine beetje dat ik nu heb gedaan is geweldig, maar ik heb nu een stenen muur geraakt en ik vraag me af of dit normaal is? Gelijk nadat ik begon met FLY-en (waarvan ik had gehoord van een meisje dat mijn haar knipt) werd ik ziek. Ze hebben allerlei onderzoeken gedaan, maar ze konden niet echt vinden wat het was. Nu zeggen ze dat het depressie en stress is. Ik ben een thuiswerkende en ik probeer niet alleen mijn huis in orde te houden, maar ook mijn kantoor. Ik stuur je deze e-mail omdat ik voel alsof ik faal in het FLY-en. Ik weet dat je zegt dat niemand een faalhaas is, maar ik begin zo wel te denken. Mijn schoonzuster en schoonmoeder (en wat andere mensen die ik ken) zijn twee maanden geleden begonnen met FLY-en en hun huis is al ZO georganiseerd! Ik haat het om daar heen te gaan, omdat ik mij dan schuldig voel Ik kan niet eens de getuigenissen meer lezen omdat ze me nog meer als falende laten voelen. De kerst komt er aan en ik kijk er niet naar uit en het wordt iedere keer erger. Op dit moment lijkt mijn huis wel alsof er een tornado doorheen is gegaan en we wonen op een berg van rommel.

Ik weet dat je altijd zegt dat we babystapjes moeten nemen en ik voel mezelf alsof ik voorbij redding ben. BEN IK DAT? Ik denk dat ik op zoek ben naar wat geruststelling.

Verzuipende in Pennsylvania!




Lieve Verzuipende in Pennsylvania!

Ik ben geen dokter of psycholoog, ik ben slechts iemand die al drie keer aan depressie heeft geleden in het leven en ik ben het levende bewijs dat er licht aan het einde van de tunnel is. Mijn eerste depressie kwam als resultaat van de dood van een stiefouder, een slecht huwelijk en mezelf niet in controle en overweldigd voelen over alles dat voor de feestdagen gedaan moest worden. De stress daarvan trekt gewoon alle energie uit je. Het gebeurde niet van de ene op de andere dag. Ik voelde mezelf al in het gat glijden gedurende 6 a 7 maanden. Ik wist alleen niet wat mij gebeurde de eerste keer dat het gebeurde. Het was een vriend die het opviel en die voor de hulp zorgde die ik nodig had. Ik ben zo dankbaar dat ik bereid was te luisteren en haar leiding te volgen toen ik niet in staat was het zelf te doen. Het is nu mijn beurt om jou te helpen om dit onder de aandacht te brengen en je babystapje voor babystapje uit dit gat te helpen. Ik weet niet waarom ik gekozen ben om dit te doen, ik weet alleen dat het gedaan moet worden. Dus hier gaan we. VOLG MIJ!!

De eerste keer dat ik depressief werd in 1990 werd ik 10 dagen in het ziekenhuis opgenomen. Ik was in een behandelcentrum voor afhankelijkheid en verslavingen. Ik dacht niet dat ik een verslaving had, maar wat zat ik verkeerd. Ik at mijn gevoelens weg en voelde me meer en meer depressief door het gebrek aan liefde in mijn leven. Voedsel was de cocon die me beschermde tegen de problemen in het leven. Zo lang ik voor de koelkast kon staan en mezelf kon volproppen en kon huilen hoefde ik niet na te denken over dat mijn huwelijk uit elkaar viel.

Ik voelde me zo'n faalhaas dat ik niet meer wilde leven. Dat deed me erg schrikken. Ik wilde blij zijn, maar ik had geen idee hoe ik dat kon bereiken. In mijn alles-of-niets denken, voelde het alsof ik een schakelaar kon omhalen en dat het dan OK zou zijn. ER is geen magische pil of schakelaar dat er voor zorgt dat alles in één keer doet veranderen hoe je denkt. Het is een proces van je rotte gedachten te herkennen en dan die negatieve gedachtepatronen vervangen door positieve acties.

Dit is wat ik leerde in de behandeling. Ik heb dit verhaal al eerder vertelt en sommigen van jullie herkennen het, maar blijf bij me hangen. TOen ik door de deur van het behandelcentrum kwam, zag ik er vreselijk uit en zo voelde ik me ookk. Ik had lang sliertig en vettig haar, ik had een joggingbroek aan en een sweater waar ik mezelf in verborg en ik had geen energie. Ik zat in een kamer met twee vrouwen die slank en mooi waren. Hun opdracht was om mij een make-over te geven.

Ja hoor, mij mooi laten uitzien! Dat was iets dat nooit ging gebeuren. Hoe kon ik nu mooi zijn als ik me zo vies van binnen voelde. Dat is de meest belangrijke les die ik leer. Nu huil ik ook hevig. Ik had dit leven om jullie te helpen! Het was niet gemakkelijk om dit in mijn hoofd te krijgen, maar ik hoefde het niet te begrijpen om te weten dat het effect op mij had.

Ze lieten me een douche nemen en mijn haar wassen. Toen lieten ze mij aankleden in kleding die ik had meegenomen. Ik herinner me niet meer wat het was, maar ik herinner me dat ze me oorbellen in deden, een shawl en mijn shirt in mijn broek stopten. We deden het met wat we hadden. Ze lieten me zelfs iets uit hun koffers lenen. Het meest bijzondere was het opmaken en mijn haar doen. Een beetje fohnen en krullen deden wonderen. Ze deden een beetje moisturizer en makeup op. Ik had nooit zo veel gedragen dus ze hielden het simpel. Het resultaat was verbluffend, voor mij en voor de rest van mijn behandelgroep.

Ik voelde me beter over mezelf en ze zeiden allemaal dat ik een andere uitstraling had. Ik was niet langer ineengedoken en aan het fronsen, ik had mijn schouders naar achteren en mijn hoofd omhoog. Ik voelde me krachtig. Het was dit simpele ding dat daadwerkelijk mijn leven had veranderd en het leven van vele duizenden anderen. Ik zeg niet dat ik die elke dag bleef doen, maar ik had een gereedschap dat me uit een dip zou halen als ik mezelf in het gat voelde vallen. Het duurde even voordat ik de gewoonte van het aankleden tot en met schoenen in de vingers had. Het voelt nu alsof dit mijn dagelijkse ding is wat ik moet doen om mijn mentale gezondheid te behouden.

Nu, als je je vies voelt in wat voor vorm dan ook, gewoon slecht, hangerig, PMS-sig, zelfmedelijdend hebbend, boos, moe of wat dan ook. Sta dan op, ga onder de douche staan en kleed je aan tot en met je schoenen, doe ook je haar en doe wat makeup op. Dan kom je terug en lees je dit stuk verder.

Als Flybabies vergeten we: JE WEET WAT IK BEDOEL!!!! We vergeten voor onszelf te zorgen. Ook al zorgen we voor alle anderen, we vergeten soms om dingen voor onszelf te doen. Dus vraag jezelf deze vragen...

Heb je je water vandaag gedronken? Ik heb het niet over vloeistof zoals drie koppen koffie of softdrinks. ALs je dat niet hebt gedaan, drink dan nu een groot glas. Dat deed ik ook!

Heb je gegeten vandaag? Ontbijt, lunch, een voedzame snack? Heb je enige groenten of fruit gegeten?

Hier is een een belangrijke: heb je een stevige wandeling buiten gemaakt. Ik heb het niet over een 10 kilometer lange mars, maar gewoon 7 minuten weg en weer 7 minuten terug. We hebben zonneschijn nodig en er zijn dagen in de winter dat we denken dat de zon niet opkomt of ooit nog gaat schijnen. Drie keer per week lopen zorgt er voor dat de depressie weg blijft. Ga naar buiten, hoe dan ook, zelfs als je de zon voor dagen niet hebt gezien! Je zult je beter voelen als je je beweegt. Ik weet dat je nu gaat zeggen dat je te moe bent om op te staan en te bewegen, maar doe het dan voor 2 minuten. Je voelt je zelf veel energieker daarna. Zelfs een klein beetje is beter dan niets. Je kunt het!

Wanneer je boos bent, laat je dan je boosheid in jezelf etteren? Vrouwen hebben de neiging dit te doen. Mannen laten het uit met slaan en bulderen, wat ons oncomfortabel maakt omdat wij niet zo met woede omgaan. Hier moest ik aan wennen toen ik met RObert trouwde. De enige keer dat ik echt iemand boos had zien worden was het naar mij gericht. Robert is een erg kalme gereserveerde man die nooit boos of gefrustreerd raakt, tenzij hij aan de auto aan het werk is! Hij had ooit eens gevraagd wat ik voor ons jubileum wilde en ik wilde een roll-bar op onze kleine auto die hij toen heeft geinstalleerd. Hij heeft deze besteld en dus geinstalleerd maar dat koste wel wat gegooide hamers en schroevendraaiers. Dit is hoe hij stoom afblaast.

Stel je voor. Woede en frustratie uiten en het dan niet naar een andere persoon doen. Toen ik in behandleing was, wilde ze dat ik een kussen in elkaar sloeg. Ik krijg nog steeds geen opluchting als ik dat doen, ik voel me onconfortabel met die actie. Het was niet tot mij derde depressie tot ik mijn uitlaatklep vond. In het verleden, ging ik naar koelkast en at of - omdat het huis een symptoom was van sommige problemen- ging ik als een malle schoonmaken en oh wee als iemand me aansprak. Ik ging net zo lang door tot ik compleet uitgeput was zodat ik er niet hoefde om te gaan met wat het ook was dat me dwars zat. En dan ging ik naar bed en huilde voor urenlang en mokte. NIets van dit alles heeft me ooit goed gedaan. Hier is hoe ik nu met woede omga.

Ik schrijf! Ik schrijf tot het allemaal losgelaten is. Regel voor regel tot ik alle woede heb los gelaten en soms kom ik ook met een oplossing. Ik hoef niet eens een duidelijke oplossing te hebben om het probleem te zien. Ik begin gewoon met schrijven tot het allemaal op zijn plek valt. Ik weet nooit waar het heen gaat, ik denk dat het hetzelfde is als een hamer gooien of dat kussen slaan; het heeft geen rijm of reden, maar het voelt goed om het te doen. Dan ga ik in een warm bad zitten om mezelf een omhelzing te geven.

Iets anders dat ik geleerd heb in behandeling was om mijn gedachten tot rust te brengen en te mediteren. Dat was een manier om de stress te verminderen. Ze deden wat kalmerende muziek aan en dimden het icht. Herinner je de kleuterschool waar je een dutje moest doen? Stel jezelf een zaal voor met 40 volwassenen op matjes met hun ogen dicht, luisterend naar het geluid van golven van de oceaan. We lieten onszelf op een reisje gaan naar de zee of het bos. We liepen weg van onze problemen door simpelweg onze ogen te sluiten en onze gedachten naar een andere plek te laten gaan. Jij kunt dit ook.

Probeer het nu. Gewoon terwijl je nu in je stoel zit. Sluit je ogen en denk aan een kalm water stroompje, water dat over de rotsen stroomt en in een waterval komt. Wat zie je nog meer??? Voel dat je lichaam zich ontspant terwijl het water naar beneden stroomt. OK, doe dit NU!!!! Dit is een ander gereedschap dat ik vaak gebruik als ik mezelf gespannen voel en me moet ontspannen. COncentreer je op je ademhaling en maak deze langzamer en dieper. Voel de spierspanning minder worden bij iedere uitademing.

Dus je hebt dit nu gelezen en je hebt dit probleem niet, maar je leeft alleen met een paar onnadenkende rommelaars. Je huis is een rommeltje en er komen 20 mensen dit weekeinde en je hebt geen idee waar je moet beginnen om het huis klaar te krijgen voor het feest. Je wilt het allemaal in een keer schoon! Nou, dat gaat je niet in dit leven gebeuren. Je moet leren omgaan met je woede naar je familie toe en jouw martelaarsschap dat je voelt, je moet opstaan en je gootsteen laten glanzen. Je moet het doen voor jou of anders ga je dat donkere eenzame pad van wanhoop af!

We verdienen immers om in een huis te wonden dat ons omarmt. ALs je je slecht voelt omdat jouw huis je doet voelen alsof je moet vluchten en verbergen dan is het tijd om er iets aan te doen in plaats van te zeuren, piepen en anderen de schuld te geven. Het begint allemaal met JOU!!! Je kunt iemand anders niet veranderen, je kunt alleen veranderen hoe je op hen reageert.

Depressie komt naar je toe van alle kanten, je kunt er niet aan toegeven. Het herkennen is de eerste stap om uit de put te komen! We hebben de gereedschappen, maar je moet ze oppakken en gebruiken. Je bent niet alleen. We zijn &ecute;én grote cyberfamilie! Neem die eerste babystap nu!!!

Ik hou van jullie allemaal, dit is het moeilijkste stuk dat ik ooit geschreven heb. Ik wil voor jou wat ik ook heb: VREDE! Deze vrede kwam door het maken van vaste routines om mijn geestelijke gezondheid te behouden.

Ben je klaar om met me mee te doen?

FlyLady



Ga alsjeblieft ook naar je dokter toe. Ik had zelf medicatie voor een tijdje nodig hebben. Laat je perfectionisme niet in de weg staan om beter te worden.

(vertaald van) FlyLady
http://www.flylady.net/d/br/author/ask-flylady/