FunTESTic's FLY-site

Zorgenmakend en in crisis. Help!

door VraagFlyLady

Een pleidooi van een bange moeder!

Vanavond kreeg ik een pleidooi van iemand die de sociale dienst aan haar deur heeft laten kloppen. Ze is in paniek!

Bezorgd en in crisis.

Ik heb vandaag net bezoek gehad van Jeugdzorg en ze hebben gezegd dat als ik niet beter word, ik de komende week mijn kinderen kan verliezen. Ik sta pas 6 dagen op je mailinglijst en ik heb veel vooruitgang geboekt. Maar nu maak ik me zorgen. En ik ben bang. Mijn brein werkt niet.

Ik zit vast.

Ik heb een grote bal in mijn keel en ik blijf denken "Ik weet niet wat ik moet doen!" Ik ben verstijfd van het denken aan alles wat ik moet doen. Ik moet elke kamer in mijn huis organiseren. Het is te veel!

Kun je me helpen focussen? En mijn groove terugkrijgen?

FlyBaby zit vast in angst en crisis.

FlyLady hier: Als we in paniek raken werken onze hersenen niet meer. Neem een paar minuten de tijd om dit verhaal te lezen! Het geeft je een plan van aanpak!

Beste FlyLady,

Ik heb op mijn reis veel begin en einde gehad met mijn schoonmaakproblemen, maar ik heb nu een dramatisch verhaal.

Ik heb onlangs een jong meisje gehad dat ik Sarah zal noemen, en kom in tranen naar me toe. Ze had een sociale dienst laten bellen over haar leefomstandigheden in haar huis. Sarah was net verhuisd uit haar vorige huis en was nog niet echt in elkaar gezet in haar nieuwe huis. Maar laag en zie, de maatschappelijk werker kwam op bezoek. De werkneemster die van niemand een grapje maakte, vertelde haar dat ze vijf dagen had om een smetteloos, uitnodigend en goed onderhouden huis in elkaar te zetten.

Sarah houdt van zoveel mensen met wie ik hier regelmatig te maken heb, had geen geld, niets extra's, maar ze hield van haar kinderen en ze had pit. Dus ik zei dat ze me een paar uur de tijd moest geven om na te denken en stuurde haar met een cadeaubon naar de plaatselijke coffeeshop. De kinderen waren een weekend bij hun vader. (Ik denk dat hij deed de roeping.)

Toen ze wegging had ik dankzij jou een plan bedacht. Toen ze terugkwam vertelde ik haar over het plan van aanpak dat ik dankzij jou had bedacht. Ik haalde mijn lijst tevoorschijn van wanneer ik hetzelfde probleem had gehad met mijn ex die onzinnige klachten bij de sociale dienst belde en ik ging zitten en bedacht deze methode:

Ik nam elk van haar vijf dagen en verdeelde ze in een noodzoneplan. Je geeft ons een week per zone, die hadden we niet. We hadden vijf dagen x 24 uur min 8 uur x vijf om te slapen.

Dus hier is wat ik deed. Ik ging terug: 1 dag een kamer, periode hadden we geen keus. En als ik me bijzonder goed voelde, zou ik een beetje op mijn kop werken.

Dag 1

1. Omdat de kinderen weg waren, konden we de keuken schoonmaken en met rust laten omdat er niemand was om het te verknoeien.

We hebben eerst de algemene oppervlaktereiniging gedaan

We maakten elke kast leeg in dozen en we labelden elke deur met wat erin moest. Ik gebruikte mijn handvat labeler.

We hebben toen haar voorraadkast gevuld en georganiseerd, tot en met kruiden, ik deelde de helft van de mijne met haar, wat me de kans gaf om meer te kopen.

We hebben vervolgens alles en overal verhandeld.

We hebben wat tapijtvierkanten neergezet om morsen op te vangen bij het belangrijkste apparaat en een paar kanten gordijnen in de keuken op te hangen. Het was alsof ik een poppenhuis binnenliep. 8 uur nadat we begonnen waren we klaar.

Dag 2

Toen kwam de voorkamer

Dat was waar al haar dozen waren gevuld toen ze er introk. Mijn echtgenoot zette een tent op in de achtertuin en zette alles erin (het soort voor evenementen).

We maakten muren en vloeren schoon en legden karpetten 6×8 minder dweilen om te doen. En toen hebben we meubels geplaatst. De hare had echt betere dagen gekend, dus ik naaide effen gekleurde lakens aan elkaar en maakte een bankovertrek en een stoelovertrek. Ze hield ervan.

We pakten elke doos uit die door de deur kwam en verwijderden wat ze niet wilde.

Toen we klaar waren was ik uitgeput, maar zo trots op haar.

Dag 3

Nou, ik denk dat deze dag het moeilijkst was omdat ze niet veel had om de kinderkamers op kinderkamers te laten lijken.

Maar mijn opslagbakken en zolder kwamen te hulp. Ik heb 20 kleinkinderen en 8 kinderen. Veel rotzooi, daar achtergelaten. Nou, we gingen op schattenjacht en vonden zoveel leuke dingen om mee te werken, de oude gordijnen uit Barneys tijd en de Barbie sprei en dan was er het oude dagbed met een onderschuifbed. We hadden maar genoeg tijd voor twee uur kijken en toen stopten we.

Ze heeft twee meisjes en twee jongens en elke groep deelt een slaapkamer. Tegen de tijd dat we alles hadden gewassen en schoongemaakt was de halve dag voorbij, maar mijn echtgenoot had onze tijd verstandig gebruikt en kastplanken en kleine roedes voor de kleintjes in elke kast geïnstalleerd en rolkasten gemaakt voor onder het bed. Dit werd een buurtding voordat ik het besefte. Mijn buurvrouw kwam langs met stoofschotels zodat we niet hoefden te stoppen met werken, en toen kwam de plaatselijke postbode met wat lakens die ze had gevonden in haar linnenkast die ze nooit voor het hoofdbed had gebruikt.

Dag 3 kwam tot een einde met iedereen die beloofde dat als ze iets nodig had, ze eerst zouden bellen. Ik kwam weg met zoveel trots in mijn buurt dat ik had kunnen barsten.

Dag 4

Nou, ik heb mijn klusjes thuis afgemaakt en koffie en donuts gebracht en vond mijn dochter die daar advocaat is, aan het koffiedrinken.

Ik zei waarom ben je hier en niet in mijn keuken. LOL. Nou, een van onze buren had haar gebeld en dacht dat Sarah misschien hulp nodig had om te voorkomen dat de ex om de andere dag belde. Na hun gesprek trok mijn dochter me aan de kant en zei mama, je bent geweldig. Ze ging weg en opnieuw had ik het gevoel dat dit een geweldige dag zou worden.

Badkamer, hier verloor ik bijna de hoop, deze badkamer moest worden afgebroken en opnieuw gedaan. Maar mijn man zei: ga weg en kom later terug.

Mijn man nam een schuurmachine en schuurde het bad en de gootsteen uit, hij CLR'ed het toilet totdat je een gasmasker moest hebben, en gebruikte vervolgens apparaatverf op het bad en de gootsteen. Sarah had een paar hele mooie kleine snuisterijen en ze had een paar planken van helder plexiglas, we zetten die hoger dan normaal en toen het appartement geen douchestang of gordijn had, maakte mijn man er wat van boomtakken. We hebben een plastic douchegordijn aan de binnenkant gedrapeerd en een ander laken aan de buitenkant, daarna hebben we handdoekrekken en handdoekrekken gemaakt van oude ringwerpspelletjes. Het soort dat we voor onze kinderen kochten om motorische vaardigheden te ontwikkelen. Ik gaf Sarah een oud stuk tapijt dat ik uit mijn donkere dagen had gered. Voor de badkamervloer en die bleek muur tegen muur te passen.

Dag 5

Om vijf uur 's ochtends begonnen. We waren allemaal slim en vroeg om haar slaapkamer te doen, we hadden maar acht uur om het af te maken. Ik hing gordijnen op, ze waste muren, ze hing foto's op, ik hing kleren op. We maakten het bed op en we legden het stuk tapijt dat we in een vriendengarage 8×6 vonden, hier en daar nog een stuk.

Toen we om drie uur klaar waren, begon ik de deur uit te gaan en ik keek in de tuin en daar was de maatschappelijk werker, kniediep in een bloembed, bloemen aan het planten in een bordes rond een boom. Op de een of andere manier was er een schommel verschenen die in de tuin stond, ik herkende een oude wagen uit vervlogen tijden en nog een klein poppenhuis op een tafel naast een omheind gebied, als een minituin ervoor. (Mijn eigen dochter had ervan genoten en ik wist zeker dat het daar gisterochtend bij haar thuis was)

Ik zag het oude plastic speelhuisje waar mijn kleinkinderen zelfs uit waren gegroeid. Ik zag de vlindertent die de buurknor op zijn patio had gehad.

Ruim een uur voor de afgesproken tijd stond de maatschappelijk werkster op en zei dat ze ons om drie uur zou zien. We keken allemaal verbijsterd en ze vertrok. Ik ging even naar huis om mijn echtgenoot-lunch te maken en nam een douche en maakte een beetje van mijn eigen keuken schoon, het gevoel alsof de dag inderdaad heel bijzonder was.

Om drie uur kwam de maatschappelijk werkster aan de deur klopte erop en stelde zich voor. Ik zei toch dat ik vandaag terug zou zijn om te inspecteren. Niet de vriendelijke dame die bloemen plant, maar helemaal zakelijk. Ze ging door het huis en praatte een tijdje, ik kwam eindelijk langs en bracht koffie en koekjes en ze keek me aan en vroeg me hoe lang ik Sarah al kende en ik keek peinzend in haar gezicht en zei vijf dagen. De verbaasde blik op dat damesgezicht was de afgelopen vijf dagen het werk waard.

Dus FlyLady, ik wilde je persoonlijk vertellen dat, zelfs als je het niet eerder wist, je echt de FlyLady van ons hart bent. De beschermengel van ons allemaal.

FlyLady hier: Deze getuigenis is van een paar jaar geleden. We hadden een verzoek om het opnieuw naar iedereen te sturen.

Als de Sociale Dienst aan jouw deur klopt. Je kunt controle krijgen over de CHAOS in je huis door te beginnen met het poetsen van jouw gootsteen! Ik weet dat je dit misschien stom vindt, maar ga alsjeblieft gewoon je gootsteen poetsen!